Maken spullen de man?

Bijna iedereen vormt in de kinderjaren een ideaalbeeld van zichzelf. Dit ideaalbeeld ontstaat door overtuigingen, normen en waarden die we hebben overgenomen van ouders, andere gezins- en familieleden, docenten enzovoorts. Op zich zijn ideaalbeelden positief want ze bieden een leidraad in het leven, bijvoorbeeld met betrekking tot wat je wilt worden en wilt bereiken. Maar soms zijn ideaalbeelden niet realistisch. Wanneer mensen een beeld hebben van hoe ze zouden moeten zijn, maar daar niet aan kunnen voldoen, staan ze hun eigen geluk in de weg en neemt het ideaalbeeld letterlijk teveel ruimte in. En dat is het moment waarop regelmatig een afspraak wordt gemaakt met onze professional organizers.

Spullen maken dus lang niet altijd de man. Erger nog, ze kunnen teveel ruimte innemen en andere bezigheden of geluk in de weg staan. Een voorbeeld van zo’n situatie is een cliënt die net als zijn vader imker had willen worden. Zijn vader had hem vroeger alles over deze hobby geleerd en door de jaren heen had de man bijenkasten, beschermende kleding, honingslinger-apparatuur en tientallen lege jampotjes voor de te maken honing verzameld. De hele schuur en een deel van het huis staan er vol mee. Eigenlijk zou hij graag op vakantie gaan, maar daar is geen tijd voor, hij moet een start maken met het imker worden. Dus hij ordent zijn spullen voor de zoveelste keer, leest artikelen, zoekt op hoe hij aan het perfecte bijenvolk kan komen en koopt nog wat benodigdheden, want daar kan hij echt niet zonder als hij start. Maar eigenlijk komt hij ondanks al dat verzamelen geen stap verder. De beste man heeft een drukke baan en de tijd heeft geleerd dat dit niet te combineren is met zo’n intensieve hobby.  Het lukt hem daardoor ook niet te voldoen aan zijn eigen ideaalbeeld. In de loop van de jaren is zijn ideaalbeeld stiekem eerder een last dan een lust geworden. Hij is echter nog niet zo ver dat hij dit kan toegeven aan zichzelf.

Zo’n zelfde situatie kwamen we ook tegen bij een vrouwelijke cliënt die allerlei spullen verzamelde om te keramieken. Ze vond van zichzelf dat ze creatief moest zijn en zag zich al midden in een zonnige, lege kamer aan haar keramiektafel staan. Maar hoewel het huis steeds voller werd met allerlei spullen die ze al jaren bewaarde, kwam het niet van keramiek maken. Andere dingen gingen steeds voor, zodat ze er nooit aan toe leek te komen. Sterker nog, er was helemaal geen ruimte meer om een hobby uit voeren. De dozen met keramiekspullen stonden in huis als een stil verwijt dat ze niet in staat bleek aan haar ideaalbeeld te voldoen. Elke keer als ze om zo’n doos heen moest lopen om iets te pakken of weg te zetten, kreeg ze een steek van zelfverwijt en het gevoel dat ze niet goed genoeg was. De dozen werden in de loop van de jaren steeds meer een symbool van het feit dat ze faalde en kostten haar op die manier veel energie. Langzamerhand verdwenen ze onder alle spullen die “even” op een van de dozen gelegd werden en nooit meer van die plek afkwamen.

Een ideaalbeeld is hardnekkig. Beide cliënten hebben lange tijd gedacht dat ze uiteindelijk wel de verzamelde spullen zouden gaan gebruiken, en daarmee zouden voldoen aan hun eigen ideaalbeeld. Samen met de ingeschakelde professional organizer kwamen ze tot het inzicht dat hun ideaalbeeld letterlijk en figuurlijk veel ruimte in beslag nam, zowel in hun huis als in hun hoofd.

Het lukte de man om zijn beeld bij te stellen door te kijken naar alle dingen die hij wél deed. De vrouw bleef vasthouden aan het beeld dat ze van zichzelf had, en was ervan overtuigd dat het zo ver zou komen dat ze aan haar hobby toekwam. Ze was wel bereid om hulp te aanvaarden om wat orde te scheppen in haar huis. Samen werken er we er naar toe dat er een plekje komt waar ze met haar hobby aan de slag kan.

De voorgaande voorbeelden laten zien dat spullen gekoppeld kunnen zijn aan een persoonlijk beeld, waardoor het vaak extra lastig is zelf de koe bij de horens te vatten. Het kan dan behulpzaam zijn, samen met een professional organizer aan de slag te gaan.

De eerste stap in zo’n proces is te bekijken waar het ideaalbeeld vandaan komt en of dit beeld realistisch is. Wanneer besloten wordt om de spullen te houden, kunnen we bespreken of er een andere plek is voor de verzamelde spullen. Wanneer er afscheid genomen moet worden van (een gedeelte van) de spullen, bedenken we samen of we er nog iemand anders blij mee kunnen maken, bijvoorbeeld in het geval van de ‘imker’ een bijenvereniging.
Als blijkt dat een gedeelte van de spullen kan blijven, is de volgende stap onder de loep te nemen, welke plek deze krijgen en hoe ze te gaan gebruiken. Is het bijvoorbeeld zinvol eerst een cursus keramiek te gaan volgen en alvast één kamer aan te wijzen als plek waar je kunt gaan keramieken, zodat je die droom wel werkelijkheid kunt maken? Een van de vragen die we daarbij stellen is hoeveel leefruimte er nodig is en hoeveel plaats de spullen in beslag mogen nemen. Denk daarbij ook aan de belangen van andere gezinsleden.

Een ander aspect waarom spullen bewaard worden is, dat men er ooit nog iets mee wil doen. Dat komen we bijvoorbeeld tegen met foto’s. Veel mensen hebben bijvoorbeeld het baby-album van hun kinderen nooit kunnen maken door tijdgebrek. Soms vinden ze tijd en pakken ze de draad op, maar vaak komen ze andere foto’s tegen en raken ze afgeleid. Wij helpen ze zich te focussen op hun baby-album project. Eerst moet dat af, dan volgt de rest. Zo blijft het overzicht bewaard en kan eindelijk dat prachtige album gemaakt worden.

Andere tips om kritisch naar spullen te kijken die je koppelt aan een ideaalbeeld:

• Doe alsof je ideaalbeeld er even niet is en kijk dan goed naar waar je tevreden over bent in je leven. Door je ideaalbeeld kun je moeilijker gelukkig zijn met wat er nu Misschien kun je een manier bedenken om visueel te maken waar je dankbaar voor bent, bijvoorbeeld met een paar woorden, plaatjes of foto’s?
• Als je toch met je ideaalbeeld aan de slag wilt, kijk dan of je een stappenplan kunt maken. Heb je bijvoorbeeld schilderspullen verzameld? Start dan met een schilderles zodat je in een leslokaal aan de slag kunt in plaats van thuis. Neem kleine stapjes!
• Bij veel mensen helpt het een stappenplan richting je ideaalbeeld niet op te schrijven in woorden, maar visueel te maken door middel van een tekening.
• Maak een tekening van jezelf en alles wat je doet, zodat je kunt zien hoeveel tijd en energie je overhoudt om die gewenste activiteit te gaan doen. Misschien kom je er zo achter dat het helemaal niet realistisch is die hobby waar je je zo lang op richt, op te pakken. Of wellicht valt het juist mee en heb je jezelf alleen maar in de weg gezeten.
• Als het ideaalbeeld zo’n vorm aanneemt dat jij of je gezin er echt last van heeft en het niet lukt dit zelf los te laten, kan het zinvol zijn om eens te gaan praten met een praktijkondersteuner van de huisarts of een psycholoog.

Voor al deze tips geldt: een organizer kan helpen met het nemen van kleine stapjes. Want het proces kan best spannend worden, omdat je daadwerkelijk iets gaat doen met iets dat je lang voor je uit hebt geschoven. Maken spullen de man? Nee, dat zeker niet! Maar wij helpen je graag jouw spullen die rol te geven, die bij jou past!