Impactverhalen

‘Het is jammer dat er geen goed Nederlands woord bestaat voor professional organizer. Opruimcoach dekt de lading niet. Een organizer doet meer dan helpen met opruimen; hij of zij creëert ruimte, zowel letterlijk als figuurlijk, waardoor mensen weer toekomen aan de dingen die ze echt graag doen. Opruimen is dus het middel, niet het doel op zich. Veel van mijn klanten zijn ontzettend veel tijd kwijt aan het zoeken naar spullen en het vinden van structuur. Dat is zonde, want tijd is zo kostbaar!

Van jongs af aan ben ik al goed in het bedenken van praktische oplossingen en het zorgen voor overzicht. Mijn vader was meubelmaker. Hij was thuis ook altijd bezig; zijn gereedschap en materiaal lag overal. Als klein meisje vond ik het leuk om zijn spullen op te ruimen en te ordenen. Dat gaf mij een goed gevoel en voor hem was het ook fijn. Dat je van zoiets je beroep kon maken, wist ik toen natuurlijk nog helemaal niet.

Door de jaren heen heb ik allerlei banen gehad. Op elke werkplek werd ik al gauw degene die orde en structuur bracht. Vaak werkte ik met creatieve mensen, die moeite hadden met overzicht bewaren. ‘Dat kan handiger’, dacht ik vaak. En dan bedacht ik hoe.

In 2000, toen ik eigenlijk een sabbatical had genomen, las ik in de krant dat er een opleiding tot professional organizer bestond. Die was toen net opgericht. Ik meldde me meteen aan. Tijdens de opleiding was het alsof alles samenkwam wat ik mijn leven lang al had gedaan.

Intussen ben ik 20 jaar actief als organizer. Ik doe mijn werk met veel plezier. Het afstemmen op verschillende mensen, aanvoelen wat belangrijk is, vind ik interessant. Achter iedere hulpvraag zit een verhaal, dat vaak al snel naar boven komt. Maar ik ben geen therapeut; ik ga samen praktisch aan de slag. Vaak gaan mensen daardoor zelf oplossingen zien en beslissingen nemen. Dat vind ik het mooie van dit beroep: dat met een praktische insteek zoveel kan gebeuren, vaak ook op psychisch vlak. Ruimte in huis én hoofd!

Het succes van een klus staat of valt met de motivatie van de klant. Als die niet echt wil veranderen, kan ik doen wat ik kan, maar dan beklijft het niet. Het is ook niet de bedoeling dat ik al het werk doe. Een klant leert organiseren en moet ook zelf aan de slag met opdrachten. Het ultieme doel is dat ik mezelf overbodig maak.

Een klant die me is bijgebleven, was een muziektherapeute die voor zichzelf wilde beginnen. Haar echtgenoot was een tijdje geleden overleden. Van de voormalige echtelijke slaapkamer wilde ze een goede werk- en praktijkruimte maken. Overal in huis moesten dingen verzameld en opgeruimd worden. Het was een hele puzzel, waarbij de klant steeds beslissingen moest nemen; ook over emotioneel beladen spullen. Maar deze vrouw had zich voorgenomen: ik ga ervoor. Samen hebben we keihard gewerkt. En het is gelukt: het huis is aan kant, ze heeft een prachtige werkruimte met een goed toegankelijk muziekarchief en haar praktijk draait als een zonnetje. Als ik daaraan denk, voel ik een grote voldoening!’