Impactverhalen

“Terugkijkend is het een wonder dat ik het tot mijn 52ste heb volgehouden zonder professional organizer. Mijn twee kinderen heb ik grotendeels alleen opgevoed; daarnaast heb ik jarenlang gewerkt, eerst bij een bank, later als sociaal pedagogisch werker. Mijn huishouden was altijd een rommeltje, dat wel. Maar mijn kinderen zijn niets tekortgekomen. Dat was in mijn eigen jeugd wel anders…

Mijn vader was op zich een prima man, maar hij was alcoholist. Daardoor was hij mijn hele jeugd emotioneel afwezig. Mijn moeder had tijdens de Tweede Wereldoorlog in een Jappenkamp gezeten en was zwaar getraumatiseerd. Zij was een hoarder; ze bewaarde alles en het was een grote chaos bij ons thuis. Daarbij was mijn moeder door haar trauma onvoorspelbaar en driftig, ze kon heel wreed zijn tegen mij en mijn broertjes en zus. Als kind was ik daarom voortdurend op mijn hoede. Tot overmaat van ramp werd ik als tiener seksueel misbruikt door een oppas.

Ondanks, of misschien wel dankzij mijn moeilijke jeugd, heb ik keihard gewerkt om iets van mijn leven te maken. Ik wilde per se niet zo worden als mijn ouders. Als dertiger zocht ik psychologische hulp om mijn jeugdtrauma’s te verwerken. Helaas kwam ik terecht bij een malafide psycholoog die me seksueel misbruikte. Dat heeft jarenlang geduurd.

Drie jaar geleden stortte ik volledig in. Tot dan toe was het steeds nog wel gelukt om voor mezelf te zorgen; nu ging dat echt niet meer. Ik was zwaar depressief en suïcidaal. Toen pas kreeg ik de hulp die ik nodig had. Mijn chronische vermoeidheid en warrigheid kregen een naam: Post Traumatische Stress Syndroom (PTSS). Ik kreeg een psychiatrisch hulpverlener, die zag hoe ik naast mijn psychische problemen ook worstelde met dagelijkse taken.

Als kind heb ik nooit het goede voorbeeld gehad en door mijn PTSS overzie ik niet wat ik moet doen. In mijn hoofd loopt alles door elkaar. Ik ben chronisch moe, heb vaak migraine en vergeet doorlopend van alles. Mijn hulpverlener bracht me in contact met een professional organizer. Die hielp me om stap voor stap structuur aan te brengen in mijn leven. Dankzij haar heb ik nu een vast dagprogramma, overzicht in mijn post en financiën, geordende kasten, ordners waarin ik alles kan opbergen en harmonische kleuren in huis. Daardoor ervaar ik veel meer rust in mijn hoofd.

Ook heb ik dankzij mijn organizer afstand kunnen doen van allerlei overbodige spullen. Ik bewaarde van alles. Aan al die spullen had ik een herinnering, soms niet eens een leuke. Toch kon ik ze niet wegdoen. Mijn organizer hielp me om knopen door te hakken en om afstand te doen van spullen; een emotioneel proces. Van sommige dingen heb ik een foto gemaakt, zodat de herinnering bewaard bleef zonder ruimte in te nemen. Dat soort slimme oplossingen had ik uit mezelf nooit bedacht.

Wat mijn organizer me gaf, was veel meer dan praktische hulp. Ze legde een fundering van systemen, waardoor ik kon blijven functioneren. In een tijd waarin ik het liefste dood wilde, gaf zij me weer vaste grond onder de voeten. Je kunt wel zeggen dat haar hulp levensreddend is geweest.”