Impactverhalen

‘Sommige mensen hebben een natuurlijke drive tot opruimen. Ik heb dat niet. Toen de kinderen klein waren, had ik het vooral druk met mijn werk. Mijn ex-man was degene die het huishouden deed en bepaalde waar spullen opgeborgen werden. Ons huis had een zolder en een schuur, waar in de loop der jaren steeds meer spullen terechtkwamen. Na de scheiding nam mijn ex-man dingen mee, maar er bleef ook veel staan. De kinderen werden groter en gingen op zichzelf wonen. Opeens was ik alleen in een huis vol spullen. 

Ik besloot kleiner te gaan wonen, in een andere stad. Maar voor ik het huis te koop kon zetten, moest ik alles opruimen. Daar hikte ik behoorlijk tegenaan. Al die spullen, al die beslissingen… ik wist niet waar ik moest beginnen. De verleiding was groot om alles in een keer weg te gooien, maar dat voelde niet goed. Het was de gezamenlijke geschiedenis van ons gezin. Ik wilde daar in alle rust afscheid van nemen, het liefste niet alleen. 

Toen ik googlede op “huis opruimen” kwam ik terecht op de website van de NBPO. Ik was geïnteresseerd en maakte een afspraak met een Professional Organizer in mijn regio. De eerste keer was al meteen prettig. De Organizer kon goed luisteren en was vol begrip, maar ook heel duidelijk en daadkrachtig. Ze hielp me met het indelen van spullen in categorieën: “houden”, “weggooien”, “doneren”, “overleggen met kinderen”. Ze gaf me de ruimte om zelf beslissingen te nemen, maar zag er ook op toe dat ik die daadwerkelijk nam. 

Ik vond het fijn dat er ook ruimte was voor twijfel. Zo wist ik niet goed wat ik moest doen met mijn te kleine kleding. Door ziekte was ik in korte tijd veel aangekomen, dus had ik kleren in alle maten. Sommige te kleine kledingstukken waren me dierbaar. Voor die kleding bedacht mijn organizer een speciale categorie: “ambitiekleding”. Zo hoefde ik niet alles wat me niet meer paste weg te doen. 

Opruimen is een emotioneel proces. Er komt van alles boven aan herinneringen. Ik merkte dat de samenwerking met mijn Organizer de emotie eraf haalde. Zij dwong me op een liefdevolle manier om door te pakken. Voor overleg met mijn gezin maakte ik een app-groep aan, waarin ik foto’s plaatste van spullen van mijn ex-man en kinderen die ik tegenkwam. Zo konden zij van afstand meebeslissen. Dat werkte goed; iedereen was heel betrokken. Ik vond het leuk dat ik mijn kinderen zo weer wat beter leerde kennen. Zo bleek mijn zoon bepaald oud speelgoed heel belangrijk te vinden en mijn dochter bepaalde boeken. Het bracht ons dichter bij elkaar en het voelde alsof we het samen deden, als een ritueel. 

Uiteindelijk is de Organizer vier keer ruim een dagdeel geweest. Die uren werkten we keihard en na afloop voerde ze meteen van alles af. Dat vond ik heel fijn: er was direct zichtbaar resultaat. Wat ik ook fijn vond was dat niet alles naar de vuilstort hoefde; veel ging naar de Kringloop of naar goede doelen. 

In mijn nieuwe huis heeft mijn Organizer me geholpen met de indeling in mijn kasten. Het bleek dat ik eigenlijk helemaal niet zo goed weet hoe je zoiets aanpakt. Dankzij mijn Organizer heeft alles in mijn huis tegenwoordig een vaste plaats. En ik merk nu hoeveel rust dat geeft.’