Impactverhalen

“In 2016 kreeg ik te horen dat mijn moeder ongeneeslijk ziek was. Een enorme schok, want mijn moeder en ik hadden een heel hechte band. Ze was mijn steun en toeverlaat; vier keer per week paste ze op mijn kinderen en ze sprong vrijwel dagelijks bij in het huishouden. Daarnaast hield ik ongelooflijk veel van haar. Toen bleek dat het een uitzichtloze situatie was, liet ik alles uit mijn handen vallen om haar bij te staan. In de laatste maanden van haar leven probeerde ik terug te doen wat zij in veertig jaar voor mij had gegaan. Terwijl ik daarmee bezig was, overleed, volkomen onverwacht, mijn vader. Toen ook mijn moeder zeven weken later stierf, was het fundament onder mijn bestaan weggeslagen.

Niet alleen emotioneel had het overlijden van mijn ouders een enorme impact; ook praktisch was het een uitdaging. Ik bleef achter met een ouderlijk huis vol dierbare spullen, dat ontruimd en verkocht moest worden. Daarnaast heb ik een fulltime baan en drie kinderen. Nog duidelijker bleek, hoeveel mijn moeder al die jaren voor me had gedaan, ook in huis. Neem alleen al de was. Met drie kinderen en twee volwassenen in huis moet je daar eigenlijk continu mee bezig zijn. Ik kreeg dat niet voor elkaar, zodat er een chaotische situatie ontstond. Schone was vouwde ik wel op, maar liet ik vervolgens in manden staan. Spullen uit mijn ouderlijk huis waarvan ik geen afstand kon doen, nam ik mee. Langzaam maar zeker slibde de zolder van mijn huis dicht.

Als ik dingen niet onder controle heb, kan ik dwangmatige gedachten krijgen. Op een gegeven moment merkte ik dat ik op mijn werk bezig was met de situatie thuis. Ging alles wel goed en op mij manier? Daar werd ik enorm onrustig van. Toen wist ik, dat ik hulp nodig had. Ik ben gaan googlen en vond een professional organizer bij mij in de buurt. De eerste keer dat ze langskwam, moest ik wel wat overwinnen. Maar het was een heel prettig mens en ik voelde vrijwel direct dat ik haar kon vertrouwen.

In het begin spraken we wekelijks af. Er waren dagen dat ik alleen maar heb gehuild, maar ook dagen dat ik heel hard heb gewerkt en grote slagen maakte. Als ik ergens geen afstand van kon doen, zoals het mooie speelgoed dat de kinderen van mijn moeder hadden gekregen, bedacht ze een goed doel waar ik het aan kon schenken. Ook fijn was het, dat ze alles meteen meenam. Zelf kan ik iets in mijn auto zetten en er vervolgens nog twee jaar mee rondrijden. Ook kan ik haar altijd appen met praktische vragen.

Op een dag kwam mijn organizer met het boek Opgeruimd leven met AD(H)D. Toen ik het las was alsof ik in de spiegel keek.